Reeds geruime tijd werd er door de ingezetenen van het ambacht Klaiendam flink gemord omtrent de geringe bouwactiviteit in de nederzetting. Jonge mensen zouden hierdoor, bij gebrek aan passende woonruimte, het dorp noodgedwongen moeten verlaten, waardoor vergrijzing toenam. Met alle nare gevolgen van dien. De voetbalclub voorop, maar ook de fanfare en de drumband klaagden over een terugloop in jeugdleden. De drie basisscholen zagen hun voortbestaan in gevaar komen en ook de locale middenstand klaagde steen en been. Reden waarom het locale gilde, de Dorpsraad, onder aanvoering van de drie musketiers: Lange Jan, Kees Sigaar en Tinus Middelpunt, besloot de koe bij de horens te vatten en op de nieuwjaarsreceptie van de Gemeente Werkendam op 't Kasteel in Dussen een toezegging af te dwingen van de locale machtshebbers. Nu blijft in Klaiendam, dankzij een aantal gespecialiseerde dorpsomroepers, niets lang geheim en dus was Paparazzi Maril met gespitste oren, aangescherpte ganzenveer en digitale camera naar het bastion aan De Dusse getogen om ons buitenstaanders heet van de naald verslag te doen van de slag om de ponyweide.
Alle Klaiendamse notabelen van politieke -, maatschappelijke - enlof sociale allure hadden zich op 't Kasteel samengetrokken. Natuurlijk "De Bende Van Vijf" van het paleis in Werkendam: King Henry 1, Peer de Jaoger, Kleine Sjaan, Jan de Kliko en kroonprins Vincent, waarvan de laatste tijdens de bijeenkomst luidkeels liep te verkondigen, zich kandidaat te willen stellen voor het burgemeesterschap, daarbij King Henry 1 naar de kroon stekend. Koning Henk in gewoon Klaiendams, niet langer pijprokend in't openbaar, hield traditiegetrouw wéér eens géén toespraak, wat gezien de naderende verkiezingen voor z'n nieuwe ambtstermijn door sommigen reeds als een eerste overwinning voor z'n opponent, de ponyrijdende Kozak Vincent uit Werkendam, werd beschouwd. Joep de Fuik en Leen d'n Bakker waren er ook om hun 25-jarig zaalvoetbaltoernooi te promoten en bovendien om de vergrijzing van Klaiendam in levende lijve gestalte te geven. Rooie Cees - notabene het Klaiendamse boegbeeld van het groene CDA- had zich met z'n vazallen van de Klaitrappers aan de bar samengetrokken: ze kwamen er handen tekort. Prinses Marjolein bewoog zich gracieus - doch beminnelijk als altijd - door de menigte, her en der minzaam een handje schuddend. Dat kon niet gezegd worden van Het Takkenwijf dat zeer nadrukkelijk, als een soort Pieternel - ega Thomasvaer hield zit wat op de achtergrond - van haar aanwezigheid blijk gaf. Iets ingetogener was VVD-coryfee Dite van de Korn, die zelfs een paar ambachtelijk vervaardigde klompen als geschenk had meegebracht voor de volgens haar in het afgelopen jaar zo veelgeplaagde Peer de Jaoger.
De drie musketiers, onder aanvoering van Kees Sigaar, en zich gesteund wetend door Theo Trompet en Ditta Trom, van de Klaiendamse muziekverenigingen, Jan Moppentrommel namens de voetballers en Lian van de Openbare, hadden een petitie opgesteld welke zij door De Bende Van Vijf per direct getekend en gezegeld wensten te zien. "Ja en vlug wat", had Lian van de Openbare er nog aan toegevoegd. "anders wordt er hier behoorlijk poppenkast gemaakt".Concreet hield deze petitie in dat de tegenover het Kasteel gelegen ponyweide bouwrijp gemaakt diende te worden ten behoeve van sociale - en dus betaalbare woningbouw voor ingezetenen van Klaiendam. Natuurlijk hadden ook tegenstanders van deze plannen zich verenigd. Schaapherder Bart van B. bijvoorbeeld die z'n weide voor z'n kudde al genaast zag worden. De bewoners van Kasteelzicht die een spandoek gemaakt hadden met de cryptische tekst: Kasteel(uit)zicht. Maar vooral natuurlijk Dirk d'n Hengstenboer, pachter van de intussen meest beroemde - en begeerde locatie van Klaiendam, die deze manege aan z'n aandoenlijke viervoetertjes ontnomen zag.
Wat een geanimeerd feestje had moeten worden, werd een spitsvondig verbaal gevecht tussen voor- en tegenstanders, waarbij de Bende van Vijf zich vooralsnog - heel slim - wat op de achtergrond hield, door de stellingname dat de partijen inzake de verkaveling van de ponyweide er eerst maar eens met elkaar uit moesten komen. Kleine Sjaan verkondigde vol trots dat hij z'n werk gedaan had door meer huizen voor Klaiendam beschikbaar te stellen, bij welke uitspraak zijn mede-paleisbewoners een eensgezindheid aan de dag legden die waarlijk uniek genoemd mocht worden. Met het promillage steeg ook verharding van de standpunten en even dreigde de receptie te ontaarden in een echte veldslag. Paparazzi Maril schreef zich de vingers blauw en hield haar camera voortdurend in de aanslag. Ze genoot al bij voorbaat van de vette kop in het eerstvolgende Altena Nieuws: Slag om ponyweide ontaard in veldslag.
Gelukkig kwam het niet zover, maar, en dat (schaam, schaam) was erger, slechts dankzij de inspanningen van een toevallig ook aanwezig zijnde Hankenaar, de gewiekste Gerry d'n Knustenrooier. Als vazal van Kleine Sjaan en peetvader van het meer-huizen-voor-Klaiendam-initiatief wist hij de partijen te bewegen tot overleg omdat er namelijk nog voldoende andere plaatsen in Klaiendam voorhanden zijn om de spa de grond in te doen gaan. Opgelucht omarmde men dit creatieve idee, weliswaar sommigen wat tandenknarsend, maar dat was waarschijnlijk de kift omdat zij zelf niet op 't idee gekomen waren. Een ietwat teleurgestelde Paparazzi Maril - die al visioenen van persprijzen aan zich voorbij zag trekken - resteerde niets anders dan in haar ooggetuigenverslag te constateren dat “hierover het laatste woord nog niet gesproken is” iets wat in politieke-besluitvormingskringen helaas gebruikelijk is. Wordt vervolgd dus!
Ton Lensvelt
Bronnen
Carnavalskrant Den Klaiendammer 2004