De etappe naar Bordeaux in de Tour van 1956

Verslag, analyse en commentaar in de Franse sportkrant L'Equipe daags na de Touretappe met finish op de wielerbaan in Bordeaux en waarin tourdebutant en Dussenaar Leo van der Pluijm als 2de eindigde achter de gelouterde Elzasser wielerprofessional Roger Hassenforder.

Hassenforder gaat in de aanval

1956_Hassenforder

BORDEAUX - Roger Hassenforder heeft gisterochtend een persconferentie belegd om tegen het journaille uit te varen: 'Jullie zien me niet staan, ik word totaal genegeerd, in jullie gebeden maar erger nog ook in jullie verslagen. Maar vanavond zul je mijn naam in de kranten moeten afdrukken!'

Hassenforder heeft woord gehouden •••

Op de wegen van Blayais zien we hem - staand op de pedalen - in de aanval gaan, met rechts in zijn wiel de Zwitser Traxel, die de trein niet tot het einde zou kunnen blijven volgen. Aan de andere kant zien we dat de Nederlander Van der Pluijm (op de achtergrond) Hassenforder nadert en weldra zal aanhaken om hem te vergezellen tot de wielerbaan van Bordeaux.

Dat laatste behoeft volgens Leo wel enige nuancering. Hij had Hassenforder namelijk niet gevolgd tot Bordeaux maar had hem min of meer op sleeptouw genomen. Zie daarvoor het verslag over de De Tour van 1956 waarin Leo van der Pluijm persoonlijk zijn relaas doet van de gebeurtenissen tijdens de etappe naar Bordeaux en zijn vlucht samen met Hassenforder. Overigens wordt het verhaal van de wieltjesplakker en profiteur Hassenforder zoals in de beleving van Leo van der Pluijm beschreven, niet bevestigend in de toonaangevende Franse sportkrant L'Equipe. Integendeel, daarin wordt de Elzasser wielerprofessional vergeleken met andere bekende hardrijders in het wielerpeleton zoals: André Darrigade, Wout Wagtmans, Toneilo, Dolhat en de Spanjaard Miguel Poblet.

De krant heeft overigens best wel veel waardering voor de jonge Hollander. In een apart artikel (zie hieronder) wordt Van der Pluijm, de voormalige schoenmaker uit Dussen, door zijn supporters de nieuwe Schulte genoemd, omschreven als een stevige en atletische renner (1.79 m lang, 75 kg schoon aan de haak). Hij wordt als een racerobot gekarakteriseerd, een trapmachine en toekomstig kandidaat voor deelname aan de Grand Prix des Nations (befaamde tijdrit) omdat er een geducht achtervolger in hem schuilt. Aan zijn robuustheid voegt de Nederlander volgens de krant een eigenzinnig temperament toe dat zich tijdens de etappe naar Bordeaux manifesteerde en dat hem uiteindelijk de bonus voor strijdlust opleverde. Niettemin heeft Van der Pluijm, concludeerd de verslaggever, nog wel wat te leren om in het harde metier van het profwielrennen te slagen. Realistisch of toch wat chauvinistisch geredeneerd door Fransen? Zoals gewoonlijk zal de waarheid wel ergens in het midden liggen.

Commentaar in L'Equipe, de Franse sportkrant

Van der Pluym, schoenmaker uit Dussen, brak met de Bataafse traditie. Hij had moeten winnen, maar hij is jong en moet nog veel leren...
(Van een van onze speciale verslaggevers J. AUGENDRE)

BORDEAUX. - Roger Hassenforder, hoewel geen schutter, heeft hard uitgehaald naar een inmiddels Bataafse traditie. Vier jaar lang hadden de Nederlanders in de Tour gezegevierd in Bordeaux. Op de Girondinebaan waren er achtereenvolgens overwinningen voor: Dekkers (1952), Nolten (1953), Faanhof (1954) en Wagtmans (1955). Deze keer had Kees Pellenaars zijn hoop gesteld op de jonge Arie (Leo) Van Der Pluym, maar die had de pech om te ontsnappen met Hassenforder... die hem versloeg in de sprint.
De Nederlandse stoottroepen bevestigden niettemin hun aanwezigheid. Alvorens met Traxel en de Elzasser ... brutaal de beslissende aanval uit te lokken nabij de honderdvijftigste kilometer, zat Van der Pluym ook al mee bij de eerste ontsnapping met: Monti, Forestier, Malléjac en geletruidraget Roger Walkowiak.

Wagtmans had graag in de schoenen van Van Der Pluym gestaan.

We vonden het erg jammer dat we de Nederlandse taal niet machtig waren, gisteravond toen de coureurs uit Nederland zich verzamelden in de kamer van de Belgische verzorgers Tornes en Guerlache, want Van der Pluym, Van der Brekel, Wagtmans en De Groot voerden er een opgewonden gesprek waarin de teleurstelling duidelijk doorklonk.
Van Der Pluym verweet Hassenforder niet alleen dat hij niet had meegereden, maar ook dat hij zijn beloften niet was nagekomen. 'Ik leidde de laatste vijftien kilometer constant en de Fransman had beloofd niet te sprinten', zei hij. Deze uitspraken - vertaald door Tornes - ontlokten bij Wagtmans een glimlach. 'Leo is nog jong en nog wat onervaren in het vak, hij moet nog veel leren' We laten de oude rot die zo'n beetje de leider en het brein van de Bataafse ploeg is, aan het woord. 'Hij reed vol overgave, zonder zich te sparen en enige reserves te bewaren voor de finale. Hij mag zich nog gelukkig prijzen dat Hassenforder niet al eerder demarreerde, bijvoorbeeld bij het binnenrijden van Bordeaux. Ik had graag in zijn koersschoenen gestaan, geloof me, dan had ik de etappe gewonnen...'

karokatuur Leo van der Pluijm

Karikatuur in de Franse sportkrant van Leo van der Pluijm. Nu nog even zijn naam goed leren schrijven.

Een nieuwe Schulte?

Veel coureurs die voor het eerst meedoen aan de Tour de France zijn van mening dat ze deze drie weken koersen meer leren dan in alle voorgaande wedstrijden. Van Der Pluym, die het daar zeker mee eens zal zijn, rondt momenteel zijn wieleropleiding af.

Maar wie is Van Der Pluym? We hebben hem gezien, vrij recent, in de Tour de Suisse, waar hij al opviel door zijn aanvallende instelling. Hij leidde verschillende ontsnappingen en dankzij deze voorbereidende testronde kon hij het Grande Boucle in uitstekende conditie aanvangen. En het moet gezegd Arie (Leo) paste zich inderdaad snel aan, aan het hogere tempo van de race.

Geboren op 10 februari 1935 in Dussen, nabij Breda, begon hij in 1951, op 16-jarige leeftijd met wielrennen. Hoe kwam hij aan de fiets? Heel natuurlijk... want Nederlanders worden geboren met twee beroepen (waaronder dat van wielrenner). Eerlijk gezegd had de jonge Arie er maar één. Echt noodgedwongen werd hij leerling-schoenmaker, maar wielrennen, de nationale sport van Nederland, opende een nieuwe horizon voor hem. Als tweede in het Nederlands Kampioenschap op de weg werd hij geselecteerd voor de Tour door de Ronde van Brabant te winnen. We weten dat de Nederlandse Federatie een heel nauwkeurig voorbereidingsplan voor de Tour de France heeft opgesteld. In dit programma stonden met name vijf voorselectiewedstrijden... waaronder de Ronde van Brabant. Zo dwong Van Der Pluym, een echte nieuwkomer in de Bataafse formatie, op 21-jarige leeftijd ook bij de dragers van het team, zijn selectie af.

Hij is een stevige en atletische renner (1 m. 79 en 75 kilo), de voormalige schoenmaker van Dussen volgens zijn supporters een nieuwe Schulte - een racerobot, een trapmachine die we misschien ooit terugzien in de Grand Prix des Nations en die een formidabele achtervolger zou kunnen worden. Aan zijn 'robuustheid' voegt de Nederlander een eigenzinnig temperament toe dat zich gisteren tijdens de etappe naar Bordeaux manifesteerde en dat hem uiteindelijk de bonus voor strijdlust opleverde.

Bronnen

Sportkrant L'Equipe - Frankrijk, weekeindeditie, 11de jaargang, 14 en 15 juli 1956, beschikbaar gesteld door Walter van Dortmont uit Hank

Terug naar Streekhistorie


© Ton Lensvelt, e-mail adres: tonlensvelt@ziggo.nl